Точно, Америка ни е стратешки партнер и отсекогаш ни била. Но, не и на оваа Влада. Царините од 33% се најголема потврда за тоа, кои доаѓаат како резултат на пресметките на Трамп дека македонските царини кон американските производи се 65%.
Сега македонската Влада тврди дека овие пресметки не се точни, но што правеле сите овие месеци, кога тврдеа дека се во првите редови кај Трамп, во неговиот периметар. Додека се сликаа и славеа, можеа да проверат какво е вистинското стратешко партнерство со САД. Мицкоски за првиот човек на американската трговија Лутник велеше дека “го имаме првиот човек кој ја води најмоќната економија во светот со повеќе од 28, 29 трилиони бруто-домашен производ и убеден сум дека тоа може да донесе само позитивни вести за македонските претприемачи, но и за македонските граѓани”.
Откако ги добивме шокантни 33%, Мицкоски одржа лекција за ноншалантност, велејќи преку неговата Влада дека “ ова е обид за репреговарање на трговските односи во светот, нешто што беше неопходно и што- иако сега за некои претставува шок, за други ќе значи можност”. Токму така- сега е можноста да сфати оваа Влада дека незаинтересираноста и незнаењето се можност за удари како овој од Трамп. Близината со неговите први луѓе значи токму ваков резултат- една голема, дебела нула. Во политиката нема приватни и пријателски односи кои ќе ве изземат од сериозноста на одговорноста која ја имате за својата земја. Кога ќе се вратите во државата после главата во облаци, не ја ставате истата таа глава во песок, за да продолжите понатаму со продавањето соништа и сеење магла.
Граѓаните никогаш нема да можат да ја препознаат неспособноста, тоа е точно, затоа што не виделе никогаш подобро од ова што сега им се нуди, затоа што не се ни свесни како живее остатокот од развиениот, демократски свет. Но, бројките на иселување и бегање што подалеку од оваа земја ги демантираат овие аматерски анализи. Дилетантството во водење на политика не се препознава сѐ додека не дојде до моментот на пакување куфери, со карта во еден правец во рака. На власта секогаш ќе ѝ биде полесно да владее со многу помал број на население, кое е полесно да се манипулира и замајува со национализам и популизам. Таквите граѓани се окупирани со наративот на власта за европски и светски неправди кон оваа мала и кутра земја, жртва на грчките и бугарски блокади и европската безобзирност.
Опседнати со кукањата и лелекањата на власта за жалната судбина на Македонија, се жестат со децении за сѐ, само не за фактот што им кркорат цревата, додека не дојдат до сознанието дека не може главната храна да им биде чемер и јад, ниту можат да живеат достоинствено со овие порции национализам послужени со задоволство од власта, која ги ужива сите привилегии во раскошот од дно кое е околу нив.
И на крај ќе пропадне во истото тоа дно, но со оглед на тоа што дното во оваа земја е релативен поим, тоа и не постои во реалноста, затоа што тонењето нема крај. Сѐ додека навистина не дојде бездната, од која нема враќање. Дотогаш, сонот на власта и кошмарот на граѓаните за жал ќе трае, тоа е вистината за оваа земја.
